We weten nu dat de maan en de aarde allebei een aantrekkingskracht op elkaar uit oefenen. Maar de maan is natuurlijk een stuk kleiner en minder zwaar dan de aarde. De maan bedraagt namelijk een massa van 7,35 * 10^22 kg en de aarde heeft een massa van 5,972 * 10^24 kg. Uit de Formule Fz = m * g, met Fz als zwaartekracht, m als massa en g als valversnelling is af te leiden dat de zwaartekracht van een object afhangt van de massa van het object. Hoe groter de massa, hoe groter de aantrekkingskracht. Ditzelfde principe geldt voor de aarde. Doordat de aarde een grotere massa heeft dan de maan, heeft de aarde ook een veel grotere aantrekkingskracht. De maan wil hierdoor eigenlijk een soort van in de aarde vallen, maar dat is gelukkig niet het geval. Door de wederzijdse aantrekkingskracht van de planeten valt de maan als het ware om de aarde heen in een ellipsvormige baan waar we het net over hadden. 

De zwaartekracht van de maan vervormt dus de watermassa's op aarde. Er onstaat dan een grote waterberg of uitstulping op aarde aan de kant van de maan. de gravitatiewet van Newton constateert dat een kleinere afstand tussen twee objecten tot een grotere aantrekkingskracht leidt. Doordat het water aan de "voorzijde van de aarde het dichtst bij de maan is, leidt dat tot een grotere aantrekkingskracht dan bij de achterzijde van de aarde. Hierdoor ontstaat dus die waterberg.

Hieronder is de formule van de wederzijdse aantrekkingskracht van de aarde en de maan weergegeven (Formule van de gravitatiekracht). Hierbij is M de massa van 1 van de planeten, m de massa van het andere planeet, G de gravitatieconstante en r^2 de straal van de aarde + de afstand tussen de maan en de aarde.